Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Achillea gen

  • 1 yarrow

    ['jærəʊ]
    1) Биология: тысячелистник (Achillea)
    2) Медицина: тысячелистник (Achillea L), тысячелистник (Achillea L.)
    3) Ботаника: деревей (Achillea gen.), тысячелистник обыкновенный, тысячелистник обыкновенный (Achillea millefolium)
    4) Лесоводство: (Achillea millefolium L.) обыкновенный тысячелистник

    Универсальный англо-русский словарь > yarrow

  • 2 yarrow

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > yarrow

  • 3 yarrow

    [ʹjærəʋ] n бот.
    тысячелистник, деревей (Achillea gen.)

    НБАРС > yarrow

  • 4 деревей

    Botanical term: yarrow (Achillea gen.)

    Универсальный русско-английский словарь > деревей

  • 5 yarrow

    n бот.
    деревій
    * * *
    n; бот.
    деревій (Achillea gen.)

    English-Ukrainian dictionary > yarrow

  • 6 yarrow

    n; бот.
    деревій (Achillea gen.)

    English-Ukrainian dictionary > yarrow

  • 7 Achilles

    Achillēs, is, m. (Ἀχιλλεύς, dah. auch Achilleus, Corp. inscr. Lat. 6, 11554, u. bei Dicht. auch Genet. Achillei od. Achilli: Akk. Achillea: Vok. Achille: Abl. Achilli), Achilles, der durch Kraft und Schönheit ausgezeichnete griech. Held vor Troja, Sohn des Peleus, Königs von Thessalien, u. der Nerëide Thetis, Vater des Pyrrhus od. Neoptolemus, Verg. Aen. 1, 468 sqq. Ov. met. 12 extr. u. 13 in. Hyg. fab. 107. Cic. Tusc. 1, 105. Sall. hist. fr. 3, 40 (32). – dah. appellat., ein Achilles = ein schöner u. kräftiger Held od. Jüngling übh., Plaut. mil. 1054. Verg. Aen. 6, 89. Gell. 2, 11, 1. Val. Max. 3, 2, 21. – Dav. abgeleitet: 1) Achillēis, idos, f. die Achillëide, ein unvollendetes Heldengedicht des Statius. – 2) Achillēus, a, um (Ἀχίλλειος), zu Achilles gehörig, achillëisch, des Achilles, stirps, Verg.: statuae, Statuen, die eine Lanze hielten, Plin.: cothurnus, der hohe tragische Stil des Epos, dessen Gegenstand häufig Achilles war, Prop. – Subst., a) in der Geogr.: α) Achillēa (insula) od. Achillis insula, ae, f. (auch Leuce, Λευκή gen.), an der Mündung des Borysthenes gelegene Insel, mit einem fabelhaften Heiligtum des Achilles, Mela u. Plin. – β) Achillēa, ae, f., eine Insel bei Samos im Ägäischen Meere, Plin. – γ) Achilleus cursus (Ἀχίλλειος δρόμος), Achilles-Rennbahn, eine jetzt durch Anschwemmung sehr veränderte Halbinsel an der Mündung des Borysthenes, wo Achilles ein Wettrennen gehalten haben soll, Plin. u. Mela (griech.). – δ) Achillēum, I, n. (Ἀχίλλειον), fester Ort beim Vorgebirge Sigeum in Troas, von den Mytilenäern erbaut, mit dem Grabhügel des Achilles, Plin. – b) in der Botanik: α) Achillēa, ae, f. (sc. herba) u. Achillēos, ī, f. (ἡ Ἀχίλλειος sc. βοτάνη), eine nach der Sage von Achilles zur Heilung des Telephus aufgefundene Pflanze, die Schafgarbe, Plin. – β) Achillēum, ī, n., eine Gattung zarten Schwammes, Plin. – 3) Achilliacus, a, um = Achilleus, Ven. Fort. carm. 7, 8, 63. – 4) Achillīdēs, ae, m. (Ἀχιλλείδης), ein Nachkomme des Achilles, ein Achillide, Ov. epist. 8, 3; Ibis 301.

    lateinisch-deutsches > Achilles

  • 8 Achilles

    Achillēs, is, m. (Ἀχιλλεύς, dah. auch Achilleus, Corp. inscr. Lat. 6, 11554, u. bei Dicht. auch Genet. Achillei od. Achilli: Akk. Achillea: Vok. Achille: Abl. Achilli), Achilles, der durch Kraft und Schönheit ausgezeichnete griech. Held vor Troja, Sohn des Peleus, Königs von Thessalien, u. der Nerëide Thetis, Vater des Pyrrhus od. Neoptolemus, Verg. Aen. 1, 468 sqq. Ov. met. 12 extr. u. 13 in. Hyg. fab. 107. Cic. Tusc. 1, 105. Sall. hist. fr. 3, 40 (32). – dah. appellat., ein Achilles = ein schöner u. kräftiger Held od. Jüngling übh., Plaut. mil. 1054. Verg. Aen. 6, 89. Gell. 2, 11, 1. Val. Max. 3, 2, 21. – Dav. abgeleitet: 1) Achillēis, idos, f. die Achillëide, ein unvollendetes Heldengedicht des Statius. – 2) Achillēus, a, um (Ἀχίλλειος), zu Achilles gehörig, achillëisch, des Achilles, stirps, Verg.: statuae, Statuen, die eine Lanze hielten, Plin.: cothurnus, der hohe tragische Stil des Epos, dessen Gegenstand häufig Achilles war, Prop. – Subst., a) in der Geogr.: α) Achillēa (insula) od. Achillis insula, ae, f. (auch Leuce, Λευκή gen.), an der Mündung des Borysthenes gelegene Insel, mit einem fabelhaften Heiligtum des Achilles, Mela u. Plin. – β) Achillēa, ae, f., eine Insel bei Samos im Ägäischen Meere, Plin. – γ) Achilleus cursus (Ἀχίλλειος δρόμος), Achilles- Rennbahn, eine jetzt durch Anschwemmung sehr
    ————
    veränderte Halbinsel an der Mündung des Borysthenes, wo Achilles ein Wettrennen gehalten haben soll, Plin. u. Mela (griech.). – δ) Achillēum, I, n. (Ἀχίλλειον), fester Ort beim Vorgebirge Sigeum in Troas, von den Mytilenäern erbaut, mit dem Grabhügel des Achilles, Plin. – b) in der Botanik: α) Achillēa, ae, f. (sc. herba) u. Achillēos, ī, f. (ἡ Ἀχίλλειος sc. βοτάνη), eine nach der Sage von Achilles zur Heilung des Telephus aufgefundene Pflanze, die Schafgarbe, Plin. – β) Achillēum, ī, n., eine Gattung zarten Schwammes, Plin. – 3) Achilliacus, a, um = Achilleus, Ven. Fort. carm. 7, 8, 63. – 4) Achillīdēs, ae, m. (Ἀχιλλείδης), ein Nachkomme des Achilles, ein Achillide, Ov. epist. 8, 3; Ibis 301.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Achilles

  • 9 Leuce [2]

    2. Leucē, ēs, f. (Λευκή), I) Name mehrerer Inseln, insbes. eine dem Achilles heilige Insel am Pontus Euxinus, am Ausflusse des Borysthenes, sonst Achillea u. Achillis insula gen., Mela 2, 7, 2 (2. § 98). – II) Stadt in Lakonien, viell. bei Akriä, Liv. 35, 27 in.

    lateinisch-deutsches > Leuce [2]

  • 10 stirps

    stirps, stirpis, f., I) der Stamm des Baumes, A) eig.: a) das Stammende u. die Wurzel, Cic. u.a. – b) der (ganze) Stamm, Verg. – c) der Stamm, der Baum ohne Zweige, Plin.: bes. der junge Stamm, junge Baum, Setzling, Verg. u. Colum. – d) der Holzsplitter, ingens, Gell. 5, 14, 22. – B) übtr.: 1) v. Gewächsen: a) die Pflanze, das Erdgewächs, Staudengewächs, Wurzelgewächs, der Stengel, die Wurzel (Ggstz. arbor), Cic. u.a.: verb. stirpes et herbae, Cic.: internatae saxis stirpes et herbae, Tac. – b) der Sproß, Zweig, Lucr. u. Colum. – 2) v. Haaren, die Wurzel, vellere albos ab stirpe capillos, Prop.: a stirpe tollere albos capillos, Tibull. – 3) v. Menschen = a) abstr., der Stamm = der Ursprung, die Abkunft, incerta, Liv.: divina, Verg. u. Ov.: regia (Ggstz. ultima), Vell.: senatoria, Vell.: advena non modo vicinae sed ne Italicae quidem stirpis, ich will nicht sagen aus der Nachbarschaft, aber nicht einmal aus Italien stammend, Liv.: a stirpe par, vom Stamme der Ahnen her, Verg.: durum ab stirpe (von Haus aus), Verg. u. Avien.: Iuniam familiam a stirpe ad hanc aetatem ordine enumerare, Nep. – b) konkr.: α) der Stamm = der Stammhalter, unum prope puberem aetate relictum, stirpem genti Fabiae (für die f.F.), Liv. 2, 50, 11. – β) das Geschlecht, die Familie, Ggstz. gens, Cic. de or. 1, 176: Herculis, Cic.: egregia Priami, Verg.: stirps et progenies, Tac.: exstinctam in Alexandro stirpem, Iustin. – γ) die Nachkommenschaft u. der einzelne Sprößling, virilis, feminea, Ov.: regia, Liv.: regiae subolis, Iustin.: Achillea, Neoptolemus, Verg.: Philippi, Enkel, Nep.: Lemnicolae, Ov.: stirpem augere, Liv.: stirpem ex se relinquere, Liv.: neque stirps potest deesse, Kinder, Nep.: nullam stirpem liberûm habere, Liv.: omnes (Potitios) intra annum cum stirpe (mit dem letzten Sprößling) exstinctos, Liv.: nec prima stirps fui, Ov. – II) bildl., die Wurzel, 1) im allg.: ex hac nimia licentia ut ex stirpe quadam exsistere et quasi nasci tyrannum, Cic.: gens antiquior ab stirpe exstincta est, Liv.: si stirpem hominum sceleratorum interfici vellet, die ruchlose Bande mit Stumpf u. Stiel ausrotten, Caes.: pro tali facinore stirps ac nomen civitatis tollatur, das ganze Volk soll bis auf den letzten Mann ausgerottet werden, Caes.: Carthago ab stirpe (von Grund aus) interiit, Sall.: velut ab stirpibus laetius feraciusque renata urbs, Liv. – 2) insbes.: a) = der Ursprung, Uranfang, die Grundlage, Cic. u.a.: virtutis, iuris, Cic. – b) = die ursprüngliche Natur, -Beschaffenheit, Cic. de lege agr. 2, 95. Liv. 37, 8, 4. – / stirps gen. masc., Enn. ann. 178. Pacuv. tr. 421. Cato r.r. 40, 2. Verg. Aen. 12, 208 u. 770 781. Colum. 5, 9, 13. Plin. 8, 96; vgl. Quint. 1, 6, 2. – Nbf. Nom. stirpis, Liv. 1, 1, 11; 26, 13, 16; u. Nom. stirpes, Liv. 41, 8, 10.

    lateinisch-deutsches > stirps

  • 11 krwawnik

    m 1. Bot. yarrow, milfoil
    - krwawnik kichawiec sneezewort
    - napar z krwawnika an infusion of yarrow
    2. Miner. carnelian, cornelian
    - pierścień z krwawnikiem a carnelian a. cornelian ring
    * * *
    mi
    Gen. -a
    1. bot. yarrow ( Achillea).
    2. min. bloodstone, heliotrope; decorative hematite.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > krwawnik

  • 12 Leuce

    2. Leucē, ēs, f. (Λευκή), I) Name mehrerer Inseln, insbes. eine dem Achilles heilige Insel am Pontus Euxinus, am Ausflusse des Borysthenes, sonst Achillea u. Achillis insula gen., Mela 2, 7, 2 (2. § 98). – II) Stadt in Lakonien, viell. bei Akriä, Liv. 35, 27 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Leuce

  • 13 stirps

    stirps, stirpis, f., I) der Stamm des Baumes, A) eig.: a) das Stammende u. die Wurzel, Cic. u.a. – b) der (ganze) Stamm, Verg. – c) der Stamm, der Baum ohne Zweige, Plin.: bes. der junge Stamm, junge Baum, Setzling, Verg. u. Colum. – d) der Holzsplitter, ingens, Gell. 5, 14, 22. – B) übtr.: 1) v. Gewächsen: a) die Pflanze, das Erdgewächs, Staudengewächs, Wurzelgewächs, der Stengel, die Wurzel (Ggstz. arbor), Cic. u.a.: verb. stirpes et herbae, Cic.: internatae saxis stirpes et herbae, Tac. – b) der Sproß, Zweig, Lucr. u. Colum. – 2) v. Haaren, die Wurzel, vellere albos ab stirpe capillos, Prop.: a stirpe tollere albos capillos, Tibull. – 3) v. Menschen = a) abstr., der Stamm = der Ursprung, die Abkunft, incerta, Liv.: divina, Verg. u. Ov.: regia (Ggstz. ultima), Vell.: senatoria, Vell.: advena non modo vicinae sed ne Italicae quidem stirpis, ich will nicht sagen aus der Nachbarschaft, aber nicht einmal aus Italien stammend, Liv.: a stirpe par, vom Stamme der Ahnen her, Verg.: durum ab stirpe (von Haus aus), Verg. u. Avien.: Iuniam familiam a stirpe ad hanc aetatem ordine enumerare, Nep. – b) konkr.: α) der Stamm = der Stammhalter, unum prope puberem aetate relictum, stirpem genti Fabiae (für die f.F.), Liv. 2, 50, 11. – β) das Geschlecht, die Familie, Ggstz. gens, Cic. de or. 1, 176: Herculis, Cic.: egregia Pria-
    ————
    mi, Verg.: stirps et progenies, Tac.: exstinctam in Alexandro stirpem, Iustin. – γ) die Nachkommenschaft u. der einzelne Sprößling, virilis, feminea, Ov.: regia, Liv.: regiae subolis, Iustin.: Achillea, Neoptolemus, Verg.: Philippi, Enkel, Nep.: Lemnicolae, Ov.: stirpem augere, Liv.: stirpem ex se relinquere, Liv.: neque stirps potest deesse, Kinder, Nep.: nullam stirpem liberûm habere, Liv.: omnes (Potitios) intra annum cum stirpe (mit dem letzten Sprößling) exstinctos, Liv.: nec prima stirps fui, Ov. – II) bildl., die Wurzel, 1) im allg.: ex hac nimia licentia ut ex stirpe quadam exsistere et quasi nasci tyrannum, Cic.: gens antiquior ab stirpe exstincta est, Liv.: si stirpem hominum sceleratorum interfici vellet, die ruchlose Bande mit Stumpf u. Stiel ausrotten, Caes.: pro tali facinore stirps ac nomen civitatis tollatur, das ganze Volk soll bis auf den letzten Mann ausgerottet werden, Caes.: Carthago ab stirpe (von Grund aus) interiit, Sall.: velut ab stirpibus laetius feraciusque renata urbs, Liv. – 2) insbes.: a) = der Ursprung, Uranfang, die Grundlage, Cic. u.a.: virtutis, iuris, Cic. – b) = die ursprüngliche Natur, -Beschaffenheit, Cic. de lege agr. 2, 95. Liv. 37, 8, 4. – stirps gen. masc., Enn. ann. 178. Pacuv. tr. 421. Cato r.r. 40, 2. Verg. Aen. 12, 208 u. 770 781. Colum. 5, 9, 13. Plin. 8, 96; vgl. Quint. 1, 6, 2. – Nbf. Nom. stirpis, Liv. 1, 1, 11; 26, 13, 16; u. Nom. stirpes, Liv.
    ————
    41, 8, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stirps

  • 14 Achilles

    Ăchilles, is, m., = Achilleus ( poet., after the manner of the Gr. Nom., Achilleus, trisyl., Inscr. Grut. 669, 6.— Gen. Achillei, quadrisyl., Hor. C. 1, 15, 34; id. Epod. 17, 14;

    and Achilli, as Neocli, Lacydi from Neocles, Lacydes,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 14; Verg. A. 3, 87; cf. Val. Prob. 1468 P.— Acc. Achillĕa, Luc. 10, 523.— Voc. Achille, Prop. 4, 11, 40.— Abl. Achilli, Ov. Pont. 3, 3, 43), the celebrated Grecian hero in the Trojan war, distinguished for strength and beauty; son of Peleus, king of Thessaly, and of Thetis, Ov. M. 12 fin. and 13 init.; Stat. Achill. al. In the fine arts, Achilles is represented with hair long and erect, like a mane, a body straight and slender, nostrils (muktêres) distended with courage and pride, and a physical frame throughout noble and powerful, Müll. Arch. § 413.—
    II.
    As an appellative, a nandsome and powerful man, Plaut. Mil. 4, 2, 63; Verg. A. 6, 89; Gell. 2, 11.—Hence, Ăchillēus, a, um, adj., Achilleios, of or pertaining to Achilles:

    stirpis Achilleae fastus,

    Verg. A. 3, 326:

    manes,

    Ov. M. 13, 448:

    statuae,

    statues like Achilles, Plin. 34, 5, 10: cothurnus, the lofty and grave tragic style (since Achilles was a hero of the early epos and drama):

    Achilleo conponere verba cothurno,

    Prop. 3, 32, 41 (Aeschyleo, Müller).—Also, Ăchil-lĭăcus, a, um, Ven. 7, 8, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Achilles

  • 15 Achilleus

    Ăchilles, is, m., = Achilleus ( poet., after the manner of the Gr. Nom., Achilleus, trisyl., Inscr. Grut. 669, 6.— Gen. Achillei, quadrisyl., Hor. C. 1, 15, 34; id. Epod. 17, 14;

    and Achilli, as Neocli, Lacydi from Neocles, Lacydes,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 14; Verg. A. 3, 87; cf. Val. Prob. 1468 P.— Acc. Achillĕa, Luc. 10, 523.— Voc. Achille, Prop. 4, 11, 40.— Abl. Achilli, Ov. Pont. 3, 3, 43), the celebrated Grecian hero in the Trojan war, distinguished for strength and beauty; son of Peleus, king of Thessaly, and of Thetis, Ov. M. 12 fin. and 13 init.; Stat. Achill. al. In the fine arts, Achilles is represented with hair long and erect, like a mane, a body straight and slender, nostrils (muktêres) distended with courage and pride, and a physical frame throughout noble and powerful, Müll. Arch. § 413.—
    II.
    As an appellative, a nandsome and powerful man, Plaut. Mil. 4, 2, 63; Verg. A. 6, 89; Gell. 2, 11.—Hence, Ăchillēus, a, um, adj., Achilleios, of or pertaining to Achilles:

    stirpis Achilleae fastus,

    Verg. A. 3, 326:

    manes,

    Ov. M. 13, 448:

    statuae,

    statues like Achilles, Plin. 34, 5, 10: cothurnus, the lofty and grave tragic style (since Achilles was a hero of the early epos and drama):

    Achilleo conponere verba cothurno,

    Prop. 3, 32, 41 (Aeschyleo, Müller).—Also, Ăchil-lĭăcus, a, um, Ven. 7, 8, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Achilleus

  • 16 Achilliacus

    Ăchilles, is, m., = Achilleus ( poet., after the manner of the Gr. Nom., Achilleus, trisyl., Inscr. Grut. 669, 6.— Gen. Achillei, quadrisyl., Hor. C. 1, 15, 34; id. Epod. 17, 14;

    and Achilli, as Neocli, Lacydi from Neocles, Lacydes,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 14; Verg. A. 3, 87; cf. Val. Prob. 1468 P.— Acc. Achillĕa, Luc. 10, 523.— Voc. Achille, Prop. 4, 11, 40.— Abl. Achilli, Ov. Pont. 3, 3, 43), the celebrated Grecian hero in the Trojan war, distinguished for strength and beauty; son of Peleus, king of Thessaly, and of Thetis, Ov. M. 12 fin. and 13 init.; Stat. Achill. al. In the fine arts, Achilles is represented with hair long and erect, like a mane, a body straight and slender, nostrils (muktêres) distended with courage and pride, and a physical frame throughout noble and powerful, Müll. Arch. § 413.—
    II.
    As an appellative, a nandsome and powerful man, Plaut. Mil. 4, 2, 63; Verg. A. 6, 89; Gell. 2, 11.—Hence, Ăchillēus, a, um, adj., Achilleios, of or pertaining to Achilles:

    stirpis Achilleae fastus,

    Verg. A. 3, 326:

    manes,

    Ov. M. 13, 448:

    statuae,

    statues like Achilles, Plin. 34, 5, 10: cothurnus, the lofty and grave tragic style (since Achilles was a hero of the early epos and drama):

    Achilleo conponere verba cothurno,

    Prop. 3, 32, 41 (Aeschyleo, Müller).—Also, Ăchil-lĭăcus, a, um, Ven. 7, 8, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Achilliacus

См. также в других словарях:

  • Liste des genres d'Asteraceae — Liste des genres de la famille des Asteraceae, qui comprend notamment les pâquerettes et les tournesols, les asters, les tagètes ou œillets d Inde, les anthémis, ainsi que les chrysanthèmes. Sommaire 1 Selon NCBI (22 mai 2010)[1] 2 Selon DELTA… …   Wikipédia en Français

  • Asteraceae —   Asteraceae …   Wikipedia Español

  • Петрак, Франц — Франц Петрак нем. Franz Petrak …   Википедия

  • Bibelpflanzen — Karte des frühen historischen Israel Unter Pflanzen in der Bibel versteht man die Pflanzen, die im Nahen Osten, besonders im Gebiet des antiken Königreichs Israel, wachsen und die in der Bibel erwähnt werden. In der Bibel werden von den etwa 2600 …   Deutsch Wikipedia

  • Pflanzen in der Bibel — Karte des frühen historischen Israel Unter Pflanzen in der Bibel versteht man die Pflanzen, die im Nahen Osten, besonders im Gebiet des antiken Königreichs Israel, wachsen und die in der Bibel erwähnt werden. In der Bibel werden von den etwa 2600 …   Deutsch Wikipedia

  • Heilpflanze des Jahres — Die Heilpflanze des Jahres wird seit dem Jahr 1990 jährlich durch den Verband der Heilkräuterfreunde Deutschlands (Verein zum Jahresende 2004 aufgelöst) ausgerufen. Parallel dazu ruft auch der NHV Theophrastus (Verein zur Förderung der… …   Deutsch Wikipedia

  • Sage Grouse — Male in USA Conservation status …   Wikipedia

  • Apomixis — Saltar a navegación, búsqueda …   Wikipedia Español

  • Jacques Barrelier — Nacimiento 1606 París Fallecimiento 1673 ibíd …   Wikipedia Español

  • žuvis — žuvìs sf. (4) KBII101, K, LsB238, Rtr, Š, DŽ, KŽ, gen. sing. iẽs, žuvès GrvT17, nom. pl. žùvys DŽ3, žùves LKGI226(Ktk, Sv, Lkm), gen. pl. žuvų̃ DP123, žuvių̃ Grk 1. Q278, H175, R, Sut, D.Pošk, S.Dauk, N, LL206, L zool. stuburinis vandens… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Geschichte der Botanik (Zeitstrahl) — Die Zeittafel zur Geschichte der Botanik enthält Angaben zu verschiedenen Forschungsrichtungen dieses Fachs. Eingeschlossen ist auch die Mykologie, da diese zumindest früher zur Botanik gezählt wurde und noch heute an botanischen Instituten… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»